مغزی که خود را تغییر می‌دهد (داستان‌های واقعی از پیشگامان علوم اعصاب در رابطه با موفقیت‌های مغز بشر)

نورو پلاستیسیتی یا انعطاف‌پذیری عصبی، انقلابی تمام و کمال در حوزه عصب‌شناسی و مغز به شمار می‌آید. کافیست به یاد بیاورید که تا قبل از ظهور انعطاف‌پذیری عصبی به مدت چهارصد سال، جریان غالب علم و پزشکی بر این باور بود که مغز آدمی تغییرناپذیر است. بر اساس این دانش عمومی، پس از گذشت دوران کودکی، مغز دوران رو به افول خود را سپری می‌کند و در صورت هرگونه آسیب سلول‌های مغزی دیگر جایگزینی برای آن‌ها وجود ندارد. قرن‌ها به دانشمندانی که می خواستند در مورد حفظ کیفیت مغز سالم از طریق فعالیت یا تمرین ذهنی تحقیق کنند، گفته می‌شد وقت خود را تلف نکنند. از آن جا که مغز نمی‌توانست تغییر کند و با افزایش سن صرفا رو به زوال می‌رفت، پیشرفت انسان‌ها نیر به برهه‌های خاصی محدود می‌شد و نمایی تیره و تار از طبیعت انسان به تصویر کشیده می‌شد. اما با ظهور انعطاف‌پذیری عصبی، این تصویر سیاه از بین رفت، مغز به حدی انعطاف‌پذیر بود که می توانست با هر فعالیتی که انجام می‌دهد ساختار خود را تغییر دهد و متناسب با وظایف جدید عمل کند...